Lacan’nın seminlerinin ve çalışmalarının başlangıcına dikkat edildiğinde Simgesele ve bundan mütevellit Yasaya karşı büyük bir ilgi var. ”Öteki’nin Öteki’si Yoktur”a gelene kadar bize – dilde, sözde, söylemde – farklı yasaları tanımlamayı öğretti: Ve bunların oluşturduğu kümenin gösterinine büyük harfli Yasa diyebiliriz. Lacan tarafından kullanılan ve yasaya ilgisini açıkça ifade eden tüm bu yasaları sınıflandırmaya çalışmak için J-A. Miller her türlü çabayı göstermiştir. Şöyle ifade edebiliriz:
İlk olarak, dil yasaları vardır. Bunlar, Lacan’ın Saussure’den ödünç aldığı ve gösteren ile gösterilen, eşzamanlı ve artzamanlı olanı ayırt etmeye yol açar. Bunlar aynı zamanda, metafor ve metonimi olarak ifade eden ve ayıran Jakobson’da bulduklarıdır; onlardan yasalar, mekanizmalar olarak bahsediyor.
İkincisi, Lacan’ın Hegel’de arayacağı diyalektik yasa var: Söylemde bulunduğunu belirttiği bu yasa, özne ancak başka bir öznenin arabuluculuğuyla varlığını üstlenebilir. Lacan buna diyalektik tanıma yasası diyor.
Üçüncüsü, Lacan’da, – bir zamanlar çok popüler olan– ilk grafiğinde “Çalınan mektup üzerine Seminer” de araştırdığı gibi matematiksel yasaları buluruz, bu da bilinçdışı hafıza modelini veren α, β, γ, δ temsilleridir. Bu gibi ifadelerin temelleri Freud’un ”Bilimsel Bir Psikoloji Taslağı” isimli makalesinde de vardır.
Dördüncüsü, Lévi-Strauss’un kitabından benimsediği Akrabalığın temel yapılarını içeren sosyolojik yasalar, ittifak ve akrabalık yasalarıdır.
Ve beşincisi, başlangıçta Lacan’ın bir yasa olarak çıkardığı Oidipus’un yasası veya Freudyen yasa olarak adlandırılan yasası vardır, yani Babanın-Adının kendisini Anne (M-Other Desire) Arzusuna dayatması gerektiği ve bu durum, bedenin jouissance’ının stabilize olması ve öznenin diğer öznelerle ortak olacak bir gerçeklik deneyimine erişebilmesi koşuludur.
Bu nedenle yasanın beş kaydının listesini Miller’den özetle böylece sunabiliriz: dilbilimsel, diyalektik, matematiksel, sosyolojik ve nihayet Freudyen. Lacan analitik deneyim üzerine düşünmeye başladığında, en azından onu öğretmeye başladığında, yasanın bu beş kaydı onun için sembolik olarak adlandırdığı şeyin temelini oluşturur.
Ancak Sembolik olarak adlandırılanın matematiği, dilbilimi, diyalektiği vb. yakalayan her şeyi kapsayan bir kavram, her şeyi içeren bir kavram olduğunu anlamak için bu beş kaydı sıralamak yeterlidir. Lacan için bu farklı kayıtlarda dağıtılan yasaya uyumlu olduğu sürece sembolik olan da budur.
Batuhan DEMİR 